Görünüşe bakılırsa sevgili Dünya,
Ecnebi bir leylekmişim göğünde.
Tellere takılan bir uçurtmayla seviştim diye
Gagamı mühürlemiş Uranos.
Yurtsuz kanatlarıma
Bakir gülümsemeleri değmiş yağmurun.
Hiçbir yere aitim,
“Sevmeyin beni” dedim.
Hiçbir yer,
Ölümün taşeron şehri.
Baldırından ağlıyordu gök,
Sevgili dünya!
Dayanamadım.
Ben günahkarım,
Çok.
Ses tellerimin ucunda “sevmeyin beni” çanı...
Ne göçmen kuşlar gördüm,
‘Hiçbir yer’e göçememiş.
Aptallık değil de ne!
‘Hiçkimse’yi yurt edinmek böyle...
-Münevver Kübra Peker
