Baba Çember
Sabahın fecrini severim, en erkenini.
Ölmeye çok uzakmışım gibi gelir, ve sen
bakıp sendeki benimi, bendeki senini
hatırlatırsın sabahları erkenden.
Tuhaf bir gülümsemeyle dudakların duru
Rüyada dalmış gidiyorsun, dudak kırmızı.
Bense çöllerde kalmış gibi kuru, kupkuru.
Fildişi kulesindeki, hapsedilmişin kızı
Huzuru bulamadım, ne sende ne doğada
Demek ki huzur sen ve doğa ile beraber
bir başıma kalmammış. Tek kalarak adada
kesmek demekmiş itrtibatı, çizmekmiş çember.
-Mukbil Terzi