Ray

Yürüdüm, biraz daha biraz daha yürüdüm. Yürümek hiç bu kadar zor olmamıştı ama yine de yürüdüm. Yürüdükçe bacaklarım güçlenecek, eve güçlü dönecektim. Sadece yürüdüm, bilmediğim sokaklarda. Sanki herkes görünmez olmuştu, yalnızca önümü gördüm. Güneş tepemdeydi ama sıcaklığını bile hissetmedim. Yürüdüm,  birkaç damla ter düştü alnımdan. Vücudum alevler içinde yanarken ruhum ona inat buz tutmuştu sanki. Yürüdüm, tren raylarına çıkardı beni bilmediğim yollar. Bir süre baktım raylara, öylece baktım. Daha önce hiç rayları izlememiştim, onlara haksızlık ettiğimi fark ettim. Üç tane yük treni geçti rayların üzerinden ama sapasağlamlardı hâlâ. Hayran oldum onlara. O an, keşke bir tren rayı olsaydım diye düşündüm. Üzerimden geçen her şeye rağmen sapasağlam kalabilirdim o zaman. Üçüncü yük treni de geçtikten sonra tekrar yürümeye başladım rayların kenarından. Yürüdüm, onlarla birlikte ben de gitmek istedim bu şehirden. Sadece gitmek istedim. Gidemedim, sorumluluklarım evde beni bekliyordu. Gidemezdim. Geri döndüm geldiğim yoldan. Sorumluluklarıma giden otobüse bindim. Kapının önüne geldiğimde kendimle konuştum biraz.

 “Sorun yok, iyisin. Ondan önce hayatın nasılsa şimdi de öyle olacak, daha önce taktığın maskeyi biraz çıkardın sadece. Şimdi bir süre kenara koyduğun o maskeyi tekrar takacaksın ve her şey yolundaymış gibi hayatına devam edeceksin. Sorun yok, iyisin. O maskeyi taşıyabilecek kadar güçlüsün. Sadece mutluymuş gibi yapacaksın yine. Yıllarca oynadığın rolü bu kadar kısa zamanda unutmuş olamazsın. Hatta bir tren rayı ol artık, rolünü daha sağlam oyna. Kimse anlamasın gizle yine acını. Şimdi gülümseyerek gir o kapıdan ve her şeyin yolunda olduğuna inandır kendini. Önce kendini inandırmalısın ki başkalarını da inandırabilesin. Biliyorum bu sefer güçsüz olmak istedin ama buna hakkın yok senin. Güçsüz olmayı da denedin olmadı, gör artık kaldıracak kimse yok seni düştüğün yerden. Aptal değilsin sen anla bunu. Güçlü olmak zorundasın, olamıyorsan da öyleymiş gibi yapacaksın. Sığınacağın kimsen yok senin Yaradan'dan başka. Başka kimseye ihtiyacın da yok zaten. Tek başına da dayanabilirsin bütün acılara, sen bir tren rayısın bundan sonra. Her şeye rağmen sapasağlam kalacaksın bu hayatta.”
Kendime verdiğim öğütler işe yaradı. Kısa bir süre ayrı düştüğüm maskemle,  “-miş gibi” yaşadığım hayatıma geri döndüm. Sorun yok, iyiyim. Bir tren rayıyım artık. Belki şimdi inanmadınız ama birkaç güne üzerimden geçmeye başlarsınız.


   ♫

-Oyuncu