Sessiz

Zifiri bir gecenin en kuytu yerine sıkıştırmaya niyetlendiler adamı. Ses telleri kısılmışcasına bir sessizliğin tam orta yerinde bir çıtırtı duyuldu. Birden durup sese kulak verdi bütün dünya eşrafı. Umutsuz bir çırpınış , sessiz bir çığlık gibiydi bu bekleyiş. Kimseler dönüp bakmadılar. Şaşkınlık içeren hiçbir ibare yoktu adamın suratında. Alışık olmak bunu gerektirirdi ne de olsa. Bütün gereklilikleri ardı ardına sıralayıp tekrar ve tekrar sustu. Konuşmamak üzere değil ama konuşmaya takati yokmuşcasına.

Vakitsizce gelen sessizlik ürkütücüdür. Vakitsizce gelen her şey ürkütücüdür. İçini ürpertir kalbi olanın. Büyük bir talihsizlik gibi gelir vakitsizlik. Tam olarak böyle hissediyordu adam. Sus pus olup kalkamadı olduğu yerden. Nerede olduğunu bilmiyor değildi elbette. Farkındaydı tam olarak boşluğun ortasında olduğunun.

Adam olduğu yerden kalktı, bütün efrat yine sessiz ve umursamaz. Küçücük bir eyvallahın gölgesinde yolun götürdüğü yere doğru ufak adımlarla yürümeye devam etti.


- KUBİLAY ÖNLÜEL