Atsız sansız olmuyor gerçeğine ulaştıktan sonra şimdi kafamı nereye çevireceğim bakalım. Bu aralar gerçeklerle dolu muyum yoksa gerçeklik algısından kopuk muyum sorusunu soruyorum. Başlangıcında mıyım yoksa başka bir yerinde miyim bilmiyorum arıyorum bulamıyorum. Belki de başka bir yerde başka bir zamanda acılar içinde...
Gerçekler içinde olmayı haliyle istiyorum. Kaybolursam kaydı durduramam. Kimseye zarar vermek istemiyorum sonuçta. İnsani olan bu. Fuat abi gibi yanıyoruz kimisi gerçek kimisi mecazi... Aranıyor ise başlıyor pimpiriklerim. Küçük bir şey ise bile yeter artık sonuç alayım. Kerem'in verdiği sayılar da işe yaramadı zaten. Mercimek tanesine bile bomba yerleştiren bombacının 'siz çakmasını bilemeşsiniz' dediği gibi Kerem'in de 'sen zamanını bilememişsin' demesinden korkuyorum.
Neyse diyeceklerimi de unuttuktan sonra bir düşünme seansına gireceğim ama bir taraftan da yazma isteği ile dolup taşıyorum. O yüzden bir kahretsin yapalım dedim. Kahretsin madem biz de biliyorduk ama yine de yangından bulaştı diyelim. Canım sıkılırsa şimdi çeker giderim gibi ya dediysek de bağatir aman koyup gitme ha dedi. Her neyse zanbasan tarafında bir parkta kahretsin işte aklımdasın ve fakat arka cam düştü düşecek.
Hükümet gibi kandırılmışım. Anlayana kadar 3 sene 1 ay geçti geçmesine de hayattan koparttı elemanlar beni. Buradan nasıl toparlanırım bilemiyorum ama 380 kilometrelik bi yolumuz var. Eskiden olsa hey ki ne hey der geçerdim. Şimdi arka cam da tutmuyor ama halının altına süpürür gibi halledeceğiz sıkıntı yok. 6 ay 1 sene bize yeter. Ne Hatay'a ne Ereğli'ye hatta Bursa'ya, Kayseri'ye, Samsun'a, Ankara'ya laf söyletmem. Çünkü şikayet etmem. Çözüm bulur yoluma bakarım her zaman ki gibi. Boyalı moyalı mevzuyu çözer en son şimdi bana mutluluk yakışır.
Aradan geçen zaman geçmesine rağmen belirlediğim ilk cümle ile yazdığım son cümlemin konusunun aynı olması beni çok mutlu etti. Aynı bugün kolumdan tutup beni o tuhaf yere götürdüğün gibi. İşte o an ki gibi inanılmaz mutluyum.
-Ali Koç
