Ne yalan söyleyeyim dostlar içten yıkılacağımı hiç düşünmemiştim. Hayali bir tehlike olmanın hiçbir cazip tarafı yokmuş. Bana bunu söylemek çok çılgınca geliyor ama yıkıldım.
Gecenin ikisinden sesleniyorum sizlere. Karanlıkta oturmuş bu yazıyı yazıyorum. İçimde ise mutsuzluğum dibi görmüş vaziyette. Gözlerim dolmuş durumda.
Biraz mutlu olayım diye mutlu olduğum günlerdeki fotoğraflarıma bakıyorum. Sanki yelesiz bir aslan gibiyim.
Tam da şimdi başıma bir ağrı saplandı. Heyecanlarımı söktüler. Tutunacak hiçbir şey kalmadı. Acımasız bir acının içinde sessizce gözlerim dolmaya devam ediyor.
Tarif edecek bir şarkım bile yok. Benim neyim var neyim yok uğruna ortaya döktüğüm ve kendimin mutsuzluğa döküldüğü. En ağır arabesk şarkıları Müslüm Baba mı yaptı yoksa Orhan Baba mı. Her neyse babalar kapışa dursun göğsümün daralışı bana ölümü zerk ediyor.
Hayali Tehlike
