Bir yudum elma sirkesi bayım!
Tanrı inandırsın ki öleceğim.
Lütfen!
Cinlerden ve İblis’ten,
İnsanlardan ve köpek balıklarından,
Ve soğuk sürüngenlerden,
Ve bir buçuk saniyelik bakışlardan,
Aşktan ve,
Ve parmak uçlarıma değmesinden bir ince elin...
Sığınırım Tanrı’ya!
Daha evvel,
-Ki evveliyatı şehirdir aşkın-
Beton direklerinin ardına sığınmadım rüyamda
Ayak basmadığım bir memleketin.
Hiçbir peron numarası kazınmadı aklıma
Daha evvel.
Şehirken böylesine korkmadım
Mitral kapakçığımdaki sızıntıdan.
Sığınırım Tanrı’ya!
Bir yudum elma sirkesi n’olur,
Uyluk kemiğime.
Bilin ki öleceğim.
Cinlerden ve İblis’ten kurtarsam paçayı,
Elbet aşktan.
Elbet öleceğim bağışlanmadığım bu günahtan.
-Münevver Kübra Peker
