Kayboldum bulunmam gerek

🎶 

Son zamanlarda yaşadığım bir kaç problem... Unutkanlık ve amaçsızlık. Ayrı ayrı değerlendirdiğinde pek ilintili gözükmese de bu ikisi bende birbirlerini tetikleyen iki unsur oldu. 

Amaçsızlık, bana çocukluğumdan beri dayatılan amaçların bitmesi ile ortaya çıkan bir durum oldu. Dayatılan derken genel amaçlar dayatıldı. Özel amaçları her zaman ben seçtim. Şimdi genel amacım bitti. Yenisini arıyorum. Bulamıyorum. 

Unutkanlık, geçmişi yaşayan ben değilmişim gibi bir çok şey silinmeye başladı. Bu nasıl olabilir diye kendime sorsam da cevaplar gelmiyor artık. Hafızamı örümcek ağları kaplamaya başladı. 

Amaçların gerçekleştirilerek ortadan kalkmasıyla birlikte yeteneklerimi daha sınırlı kullanmaya başladım. Hatta kullanmamaya başladım. Dolayısıyla sahip olduklarımı yavaşça köreldi. Bunun da unutkanlığa sebep olduğunu düşünüyorum. 

Yeni amaçlar edinerek ve bilişsel idmanlar yaparak kendimi toparlamalıyım. Hayata dönmeliyim.

-Ali Koç

SIĞINAK

Bir yudum elma sirkesi bayım!

Tanrı inandırsın ki öleceğim.

Lütfen!

Cinlerden ve İblis’ten,

İnsanlardan ve köpek balıklarından,

Ve soğuk sürüngenlerden,

Ve bir buçuk saniyelik bakışlardan,

Aşktan ve,

Ve parmak uçlarıma değmesinden bir ince elin...

Sığınırım Tanrı’ya!

Daha evvel,

-Ki evveliyatı şehirdir aşkın-

Beton direklerinin ardına sığınmadım rüyamda

Ayak basmadığım bir memleketin.

Hiçbir peron numarası kazınmadı aklıma

Daha evvel. 

Şehirken böylesine korkmadım 

Mitral kapakçığımdaki sızıntıdan.

Sığınırım Tanrı’ya!

Bir yudum elma sirkesi n’olur,

Uyluk kemiğime.

Bilin ki öleceğim.

Cinlerden ve İblis’ten kurtarsam paçayı,

Elbet aşktan.

Elbet öleceğim bağışlanmadığım bu günahtan.

-Münevver Kübra Peker