Açık oynadığım için hatlar arasında çok boşluk var. Bugün buraya bunu yakmaya geldim. Her şeyi bu kadar açık veremem ama karmaşaya devam; sonuçta karmaşa, kaos ile varım. Deve Erol'un da dediği gibi '' Kaoss"... Genel başlıklar yapmadan alıcıdan alıp vericiden vereceğim. Çünkü ben en nihayetinde Garnizona bağlıyım. Bunu yadsıyamam. Görenler Karargahtan sanıyor. Vatan/mekan muhabbeti gibi düşünebilirsiniz. Vatanım Garnizon, Mekanım Karargah.
Şunu hiç unutma; Bilmelisin! Bastığın toprakta bayrağın dalgalanıyor. Gerçek kahraman gidip de dönmeyense yağmur bile ağlıyor sana dostum. Duydum ki devlet şehit ailelerine bayramda ziyaret ederken çikolata alamıyormuş artık. Birazdan söyleyeceklerimin editörümüz tarafından sansürlenmesi ihtimaline karşı ben kendimi sansürlerim daha iyi. Adamcağıza iş çıkarmamış olurum hem. Sonuçta derdimiz aynı. İçimizde tutamıyoruz o ayrı mesele.
Mesele derken aklımdan Müslüm Baba geçti. Baba bu adam şu an hangi trende bilemiyorum fakat her trene bir ara uğramış olduğu da bir gerçek. İçtim ben senin rakını derken sen biz boğazımıza kadar dolmuşken ben ihtiyatsızdım. Şimdi bir aradayım muhtemelen. Sensiz değilim bir bildiğim bu. Yıllar önce bir genç arkadaşın dediği gibi '' Allah benim ömrümden alsın Müslüm Babaya versin. '' Dağlar kadar sana ihtiyacımız var.
II. Murat Albayım açıkça söylemek isterim ki son nefese kadar hep son sözümüz MİLLETİMİZİN EMRİNDEYİZ. Bilinmez bir yolda gibi görünsek de genel maksatların içinde şevkli bir şekilde karanlıkları aydınlığa çıkarmaya çalışıyorum. Aynı sizin gibi...
Pusula şaştı. Kaybolduk. Çekildik. Ölü birinin dediği gibi '' Hocam odamıza çekilebilir miyiz? '' Sıkıntılar büyüyor. Yıpranıyorum. Haliyle bedel ödüyoruz. Onca derdin içinde sana sevinemiyorum. Belki buradan çıkınca iki kere sevinirim. Ama şimdi yapamıyorum. Ne farklı olayların içinden geçiyorum. Önce fiziksel olarak yıprattılar. Şimdi de omuzlarımızı çürütüyorlar. Düşman saplasa hançeri anlayacağım. Sürekli kendi ayağımıza sıkıyoruz. Yoruldum Albayım.
Herşeyi ama herşeyi kenara bırakabilsem... Yüzünüzü unutmaya başladım. Hatırlamak için fotoğraflara bakıyorum. Eskiden akşam yemeğini yer sırtımı duvara verir gözlerimi kapatır seni düşlerdim ve hiç zorlanmazdım. Onca acının içinde gözlerimin önünde yüzünü görebilmek çok güzeldi. Sana aşık olmuştum.
Bazı sahneler ise hiç silinmiyor. Güven'de dostlarımla oturduğum anlar gibi. Akça parkta dostumun kuzenine yakalandığımızı düşünürken kendi kuzenime yakalanmıştık. Akça parktaki dayı öldü mü acaba? Ambulans sesini sevdiğimi bilirler. Belki de sevmiyorumdur. Beni buradan alıp bırakmalarını isteyeceğim çok yer var.
Kumar oynamak için yaratılmış insanlar var. Onlardan değilim ama onlardan insanlarla kumar oynaya oynaya onlara benzedim. Yine de kaybetmeye mahkum, mazlum olamayacak kadar bir şahsa ait sızlanmaları çekemem.
O lakayıt havayı veremediğim için üzgünüm. Olmuyor. Çok gerginim. Yanlışlar mermi gibi geliyor. Savunmasız saldırıya açık mevzilerde öldürülmeyi bekliyorum. Üstüm başım toz toprak ama önemsemiyorum. Yıllar önce bir anıyı yaşatmak için yaptıklarımdan ötürü piç gömleğiyle rezil olmuştum.
Sevdik
Katlandık
İnandık
Yıprandık
Son Nefesim
Hayal Kırıklığı.
.
.
.
- Ali Koç
