Mevsim üçü beş geçiyor. Atıp tutan yüreğimde sessiz bir bağrışma seziyorum. Tuhaf. Tüm bu kargaşanın içinde tarifsiz bir huzura yürüyorum. Gözbebeklerimde kırmızı elbiseli çocuk tebessümü. Geçen kış öldü sandığım çiçeğim yaprak vermeye başlıyor. Korkuluğun üzerindeki kuş yuvası can katıyor çalılara. Sesleri bulutlara yükseliyor, cıvıl cıvıl dediklerinden. Bir yağmur bulutunun kolları sarıyor ruhumu. Nefesime yağıyor yıldızların baharı. Rüzgarın esintisinde korkudan titreyen cesaretim, sımsıkı tutunuyor bir ağacın dalına. Üşüyen ellerime düşen kalbim, ayağa kalkıyor cesaretten yoksunlara meydan okurcasına.
-Rabia
